1st Scene: Leonor Valenzuela (Rea) will wave good bye and shows repect to her
parents as he gestured mano po to them before she goes outside to attend
school.
2nd scene: Leonor, as she walks by UST, displays enthusiasm and exhilaration.
She enters the gates of the campus and began to wander.
3rd scene: Rizal and Leonor will bump into each other. Leonors stuff will fall off
while Rizal picks it up and reaches it out to her (in a slow manner). They will
talk to each other and introduce themselves to one another. (Leonor will have
this cute and shy reaction, while Rizal will have this nice guy figure on him).
4th scene: Rizal will send letters, via Leonors friend (Jhundy).
5th scene: Leonor will respond to Rizals letter.
6th scene: they will meet and would go to the Valenzuelas place. Leonor would
introduce Rizal to her parents
7th scene: the parents of Leonor will talk to Leonor saying they dont want Rizal
for her.
8th scene: The two will talk then Leonor will admit to Rizal that her parents
dont want him for her, which made Rizal a little blue. Then finally they will
separate ways and hug.
9th scene: Rizal sends a letter to Leonor saying that he will fly to Europe to
continue his studies.
Script:
NARRATOR (JOHN JOE): Isang ka-akit akit na dalaga na nag ngangalang
Leonor Valenzuela ang pumukaw sa attention ng ating Pambansang Bayani na
si Rizal. Nagsimula ang kanilang kwento sa Maynila, kung saan sila ay
namamalagi at nag-aaral. Si Rizal ay nasa ikalawang taon na sa pagdodoktor
sa Pamantasan ng Santo Tomas nang makilala niya ang dalaga. Namalagi si
Rizal sa isang dormitoryo kung saan kalapit lamang ng bahay nila Leonor.
__________(1st SCENE)________________
Leonor Valenzuela (Rea): Inay, Itay, ako poy dadalo na sa eskwelahan.
NANAY (CLARISSE): Abay mag-iingat ka at huwag mong kalimutan mga bilin
naming sa iyo.
TATAY (BEN): Dumeretsyo ka rito sa bahay pagkatapos ng iyong klase, claro?
Leonor Valenzuela (Rea): Opo itay, mauna na po ako, mano po. (mag mamano
sa kanyang nanay at tatay).
------
NARRATOR: Naglalakad sa pamantasan si Leonor papunta sa kanyang silid-
aralan ng (2nd scene)
*****magkabanggaan sila ni Rizal. (3rd scene)
Mahuhulog lahat ng gamit si Leonor at itoy pupulutin ni Jose. (slow
motion)*****
RIZAL: Ay, pasensya ka na magandang dalaga, akoy humihingi ng paumanhin
hindi ko natanaw mabuti ang aking dinadaanan.
LEONOR: iyon ay mainam lamang
RIZAL: Jose nga pala ang ngalan ko, at iyo ay?
LEONOR: Leonor, *shakes hand*, Leonor Valenzuela. Ikinagagalak kong
makilala ka Jose.
RIZAL: ikinagagalak ko din at ng aking puso na makatanaw ng isang
magandang dalaga katulad mo. At sa tingin ko ay mas mainam kung ikay
sasamahan ko sa iyong destinasyon.
LEONOR: Sa aking tingin iyon nga ang mainam.
NARRATOR: kinalaunan ay nagkamabutihan ang dalawa hanggang sila ay
nagsimula nang magsulatan.
(4th scene)
***si rizal ay tila nagsusulat**
Narrator: ang mga isinulat ni rizal para kay Leonor ay pinaaabot niya sa isang
matalik na kaibigan ni Leonor.
RIZAL: Kaibigan, nais ko sanang ipaabot sa iyo itong mga sulat na ito kay
Leonor, alam kong ikaw ang makakapag-bigay ng mga ito sakanya.
KAIBIGAN NI LEONOR (JHUNDY): Mapagkakatiwalaan mo ako, Jose.
__iaabot ng kaibigan ang sulat kay leonor__
KAIBIGAN: pinagkatiwala ni Jose ang mga sulat nito upang i-abot ko sa iyo
aking kaibigan, Leonor.
LEONOR: salamat aking kaibigan.
KAIBIGAN: nais din niya sabihin na itong mga sulat na ito ay mababasa mo
lamang sa paraang kakaiba, ito ay dapat itapat mo sa isang kandila upang ang
mga kasulatan ay iyong matanaw.
LEONOR: sige at aking gagawin iyon. Nakakamangha talaga ang mga
kakayahan ni Jose.
NARRATOR: ang sulat ay binasa ni Leonor
Sabi ni Jose sa sulat:
(Voice of rizal): para sa Aking binabathalang dalaga, Leonor, kamusta ka na?
Sana ikay mabuti lamang. Nais kong malaman mo na ikay tumatakbo sa
isipan ko sa bawat oras na nakakalipas. Hindi ko mahintay ang panahon na
muli kong mahagilap ang iyong ngiti at Makita ang iyong mga matang sinisilaw
ako sa kagandahan dulot nito. Sana ay bigyan mo ako ng pagkakataon para
makadalaw sa inyong tirahan at makilala ang iyong mga magulang. Aasahan
ko ang iyong tugon. Nagmamahal, Jose.
NARRATOR: nang mabasa ito ni Leonor, siya ay tila kinilig at kanyang
tinugonan ang sulat ni Jose. Ang kanyang tugon ay pina-abot niya sa kanyang
kaibigan.
____________(5th scene)_____________
Leonor: aking kaibigan, maari mo bang i-abot ang aking sulat-tugon kay jose?
KAIBIGAN: iyon ay ayos mainam lamang aking kaibigan. Maasahan mong
makakarating it okay Jose.
Leonor: salamat aking kaibigan.
NARRATOR: ang sulat-tugon ni Leonor ay umabot kay Jose.
Kaibigan: Jose, ito ang tugon ni Leonor
RIZAL: Salamat kaibigan, maasahan ka talaga.
NARRATOR: ng mabasa ni rizal ang tugon ni Leonor, tila ito ay tuwang-tuwa
nang kanyang basahin
(VOICE OF LEONOR): Para sa pinakamahusay na lalakeng kilala ko, Jose.
Mabuti naman ang aking kalagayan. Sanay kalagayan moy mabuti rin. Nais
kong ipaalam sa iyo na ikay nasa isipan ko rin sa bawat Segundo, minuto, at
oras na lumilipas. di ko mapigilan ang aking saya nang malaman koy ikay
may kasulatan para sa akin, at di ko rin mapigilan sarili kong tumugon sa
kasulatan na iyon. Nais na rin kita Makita at makasama, kaya naman, nais ko
sana ikay imbitahin dito sa amin nang maipakilala rin kita sa aking mga
magulang, at nang makuwento ko sakanila kung gaano ka kamangha-mangha
at makakabilib mas lalo na sa larangan ng mahika. Nalaman ko na ang iyong
dormitoryo ay katabi lang n gaming bahay. Inaasahan kita mamayang
hapunan, ang aming bahay ay iyong may malaking tarangkahan malapit sa
iyong dormitroyo. Nagmamahal, Leonor.
NARRATOR: nang malaman ni Jose na kalapit lamang pala ng kanyang
dormitoryo ang bahay nila Leonor ay dali-dali itong nag bihis at pumunta kina
Leonor.
***pupunta si rizal kila Leonor.. kakatok sa pintuan nila*********
********pagbubuksan ng tatay at nanay ni Leonor ang pintuan.*****
TATAY: O Leonor, andito na ang inaasahan mong bisita.
**lalapit si Leonor sa pintuan**
LEONOR (kay Riazal): Andito ka na pala. Malugod na pagbati sa iyo, pasok ka.
***papasok si rizal sa kanilang bahay***
LEONOR: Itay, Inay, siya po iyong kinukuwento ko sainyo, siya po si Jose.
RIZAL (to parents): Ikinagagalak kop o kayong makilala.
PARENTS: nanay: ikinagagalak din naming ikaw ay sa wakas makilala.
NARRATOR: Sila ay nagkuwentuhan, maraming naipagmalaki si Leonor
tungkol kay Jose sa kanyang mga magulang. Ngunit, sa pagkakataong iyon,
tila di nagustuhan ng kanyang mga magulang si Jose. Nang matapos ang
kuwentuhan, kinausap si Leonor ng kanyang mga magulang at pinalisan muna
si Jose ng konting minuto.
TATAY (kay Rizal): Jose, maari bang iwan mo muna kami kasama ang anak
naming ng konting sandali?
RIZAL: sa tingin ko ay mainam iyon.
**maiiwan si Leonor at kanyang mga magulang**
NANAY: Anak, gaano mob a katagal kilala yang Jose na iyan? Mukhang
lolokohin ka lang niyan, anak.
TATAY: Mukhang madaming iniirog yan, anak. Pasensya pero ayaw naming
siya para sa iyo anak. Mabuti pang layuan mo na siya.
NARRATOR: tila nalungkot si Leonor sa sinabing iyon ng kanyang mga
magulang. Dahil doon ay wala na siyang nasabi pa at natahimik na siya sa
buong gabi. Hanggang sa dumating na ang oras para si Jose ay lumisan ng
tuluyan sa kanilang pamamahay.
TATAY: Maraming salamat sa pag-unlak n gaming imbitasyon sa hapunan.
NANAY: Ikinagagalak namin makilala ka, Jose
RIZAL (to parents): Maraming salamat din po sa pag-imbita sa akin.
NANAY: o Leonor, ihatid mo na palabas ang KAIBIGAN mong si Jose.
**ihahatid ni Leonor si Jose palabas***
RIZAL: bakit tila bigla kang nalungkot aking sinisinta?
LEONOR: tatapatin na kita, Jose. Ayaw ka nila inay at itay para sa akin. Hindi
ko alam kung sa anong kadahilanan ngunit akoy pinapalayo na sa iyo. Di ko
kayang iwan ka, Jose.
RIZAL: Kung iyon ang nais nila, sinta, iyon ay susundin natin. Susulatan parin
naman kita ngunit bibigyan kita ng palayaw, tatawagin kitang Orang. Sinta,
tatakbo ka parin sa aking isipan kahit anong mangyari.
NARRATOR: nawalan ng imik si Leonor sa sinabi ni Jose. Sila ay nagyakapan
na lamag at tuluyan nang lumisan si Jose. Di nagtagal sila ay nakalabuan
hanggang sa bibihira na sila magsulatan at magkamustahan. Umabot pa sa
punto na umiiwas si Jose kay Leonor kapag ito ay nakikita niya sa
pamantasan.
- Nagsulat si Leonor para kay Rizal:
(voice of Leonor): Para sa lalakeng kinamanghaan ko at kakamanghaan ko
hanggang sa huli, Jose, sa tingin ko ay ang desisiyon nating layuan ang isat
isa sa pisikal ay nagbunga ng mas mahirap na paglayo, ang paglayo ng loob
at ng damdamin natin. Ikay nasa isip ko, bawat oras, minute, at Segundo
na nakakalipas, hindi ba sabi mo noon ay ganun ka din sa akin? Ngunit
bakit tila sa aking damdamin ay hindi na iyon epektibo ngayon. Pero
umaasa parin ako na nasa isip mo ako palagi. Sana. Matugonan mo sana
itong sulat ko para sa iyo. Nagmamahal, Leonor
NARRATOR: ito ay hindi niya na pina-abot sa kaniyang kaibigan ngunit, ang
sulat na iyon ay ipinagkaloob niya sa may ari ng Dormitoryong tinitirhan ni
Jose, upang mai-abot kay Jose.
Ngunit hindi ito na tugonan ni Jose ng matagal na panahon. Hanggang
dumating ang panahong kailangan niya lumawas ng espanya para ipagpatuloy
ang kanyang pag-aaral ng pagka-doktor. Nung panahon na iyon lamang muling
sumulat si Jose kay Leonor
Sa sulat na ito, nakasaad ang pag pasasalamat at papaalam ni Jose kay
Leonor Valenzuela. Nakasaad din dito kung gaano kasaya si Jose sa
pagkakataong nakilala niya si Leonor. At sa huling bahagi ng sulat na ito
nasaktan at napaiyak na lamang si Leonor, ito ang bahagi kung saan ipina-
alam ni Jose na may niligawan siyang ibang babae. At sa isip niyay masaklap
sa dahilang itong ibang babae na itoy ka-tukayo pa niya, isang Leonor muli.
At doon nagtatapos ang storya ni Jose Rizal at Leonor Valenzuela.
