The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. ... more The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. Even though 50 years have passed since the Council, this is still a current issue. Since the liturgy of the Word is an integral part of sacramental celebration, the signs present in the Divine Word must be attributed full importance in order to strengthen faith, as must be homily which is an emanation of the Word of God. However, this crucial element in the celebration of each Sacrament of the Church virtually does not appear in pastoral work. The desire of the Church in respect of homily is expressed chiefly in liturgic books for the celebration of Holy Sacraments. It is worrying that this issue is given little attention in Homiletic Directory. A frequent lack of homily in the administration of the Sacraments and a lack of detailed guidance in Homiletic Directory call for an exploration of this issue. The goal is to answer the question about the Church's wishes regarding the place and content of a homily in the celebration of the Sacraments out of Holy Mass, expressed in liturgical books for celebration of the Sacraments and adapted to the customs of Polish dioceses.
Mariusz Szyp a WYBRANE ELEMENTY CELEBRACJI MSZY ŚW. W OBOWIĄZUJĄCYM PRAWODAWSTWIE LITURGICZNYM Wp... more Mariusz Szyp a WYBRANE ELEMENTY CELEBRACJI MSZY ŚW. W OBOWIĄZUJĄCYM PRAWODAWSTWIE LITURGICZNYM Wprowadzenie Kościół od zawsze, troszcząc się o Eucharystię, ustanawia normy a równocześnie przypomina, że ich zachowywanie wymaga zgodności ducha i słów, postawy zewnętrznej z dyscypliną wewnętrzną. Celem prawa liturgiicznego jest raczej strzeżenie tego, co najświętsze niż obwarowywanie kolejnymi przepisami [Brzeziński 2018, 45-56]. Wydawane normy są z jednej strony odpowiedzią na niewłaściwą kreatywność w kulcie, z drugiej próbą zapobiegania jej na przyszłość. W przeszłości takie praktyki doprowadziły do przesadnej precyzyjności prawnej nazywanej rubrycyzmem. Wynikał on ze wspomnianej przesłanki, na którą powołuje się ciągle obecne prawodawstwo liturgiczne. Kościół dając normę, najpierw wskazuje na pierwszeństwo modlitwy Kościoła, która zawarta jest w samych obrzędach i tekstach. Watykańska dykasteria z jednej strony przypomina zatem, że liturgia winna być taka, jaką chciał i ustanowił Kościół, tak jak określają ją "przepisy w księgach liturgicznych oraz w innych normach i aktach prawnych", z drugiej wskazuje, że "wspólnota katolicka ma […] prawo do celebracji dla niej Ofiary Mszy św. w taki sposób, aby prawdziwie ukazywała sakrament jedności, czyli z wykluczeniem uchybień" 1. Ważne są wola Kościoła i prawo wiernych, "aby Ofiara Mszy św. była celebrowana w sposób niezmieniony, zgodny z całym nauczaniem Magisterium Kościoła", lecz nigdy kosztem podziałów ze względu na liturgię (RS 12). Z tego względu obok prawa liturgi
Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół,... more Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół, realizując swoje posłannictwo otrzymane od Chrystusa, nie zamyka się sam w sobie, lecz obejmuje swoim działaniem wszystkich, nie wykluczając z niego tych, którzy się z nim nie utożsamiają. O tej pamięci modlitewnej przypomina św. Paweł w swoim pierwszym liście do Tymoteusza, nakazując, "by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi", niezależnie od relacji czy wzajemnych postaw. Starożytna maksyma przypomina, że lex orandi-lex credendi, a idąc dalej tym tokiem myślenia, nie można zapomnieć o ich wpływie na lex vivendi. Z tego powodu wielką i często znaczącą rolę na codzienne życie chrześcijan ma sposób formułowania modlitw, które są wyrazem wiary Kościoła. Teksty liturgiczne nie tylko wyrażają doktrynę, ale mają także za zadanie o niej przypominać, czy nawet nauczać. Formułowanie prawd wiary w historii Kościoła zawsze było związane z artykułowaniem ich przez precyzowanie a nawet zmianę w oficjalnej modlitwie Kościoła, gdyż nie może istnieć różnica w wierze i modlitwie. Tak właśnie zmieniała się wielkopiątkowa modlitwa za Żydów. Kamieniem milowym w dialogu między Kościołem katolickim a judaizmem był m.in. II Sobór Watykański ze swoją Konstytucją o Kościele Lumen gentium oraz Deklaracją Nostra aetate. Nowe spojrzenie Kościoła na naród wybrany musiało zatem znaleźć swoje odbicie w modlitwie liturgicznej. Historia dialogu z wyznaniem mojżeszowym i modlitwy za Żydów sięga jego początków. Z tego powodu powstała niewielka publikacja poświęcona genezie i historycznemu rozwojowi modlitwy za Żydów w liturgii Kościoła rzymskiego. Twórca niniejszej książki to prezbiter archidiecezji lubelskiej, emerytowany profesor, długoletni pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubel
Mszał rzymski, odnowiony po Soborze Watykańskim II, w części zawierającej Msze za zmarłych posiad... more Mszał rzymski, odnowiony po Soborze Watykańskim II, w części zawierającej Msze za zmarłych posiada trzy formularze na Msze w czasie pogrzebów dzieci 1. Polska edycja tej księgi liturgicznej zawiera natomiast tylko dwa formularze. Z kolei dwa formularze wydania typicznego połączono, tworząc jeden z modlitwami do wyboru. Pierwszy i drugi formularz przeznaczony jest na Msze w czasie pogrzebu dziecka ochrzczonego 2 , trzeci na pogrzeb dziecka nieochrzczonego 3. Obecność tych formularzy jest nowością w porównaniu z Mszałem Piusa V, który nie zawierał formularzy mszalnych na okoliczność pogrzebu dzieci. Występowanie tych tekstów liturgii w posoborowej redakcji Mszału jest odpowiedzią na postulat Konstytucji o liturgii świętej ostatniego Soboru: "Należy ponownie opracować obrzęd pogrzebu dzieci i dołączyć do niego własny formularz mszalny" (KL 82) 4. Rozdział, w którym umieszone zostały formularze Mszy za zmarłych, różni się w swej strukturze w wydaniu wzorcowym i polskim. Wyznacznikiem różnicy są interesujące nas formularze Mszy na pogrzeb zmarłych dzieci. Wydanie typiczne księgi umiejscawia je wśród tekstów przeznaczonych na liturgię pogrzebową. Inaczej natomiast umiejscawia je wydanie polskie. Tworzy ono dodatkowy zbiór Mszy, wydzielając je spośród innych. Pierwsze cztery zbiory Mszy zawierają prośby za zmarłych. Natomiast modlitwy ostatniego zbioru nie koncentrują się na wstawiennictwie za zmarłe dzieci, lecz za ich żyjących krewnych. Pierwsze cztery zbiory to: Msze pogrzebowe, Msze w rocznicę śmierci lub pogrzebu, Msze w różne wspomnienia zmarłych, Modlitwy za zmarłych. Msze w czasie pogrzebów dzieci, wyłączone spośród formularzy pogrzebowych, stanowią osobny komplet. Celem niniejszego opracowania jest analiza treści formularzy mszalnych na Msze w czasie pogrzebu dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem powodu modlitwy w intencji rodziców zmarłych dzieci.
KS. MARIUSZ SZYPA * BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CE... more KS. MARIUSZ SZYPA * BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGICAL LIFE A b s t r a c t. The decree Domus Dei collects standards and wishes of the Church not only for those churches that are endowed with the title of minor basilica, but also churches that already have the privilege to implement the principles and obligations under the papal ennoblement. This decree envisages increasing requirements for future minor basilicas to curb the excessive spread of this privilege. Looking at the practice in Poland, it is difficult to observe the inhibition of this process, and even one may be tempted to say that the opposite is true. More and more churches receive the title, not always meeting the basic requirements with respect to each church, not to mention those from which it is requested that they should be the centers and the models for the liturgical and pastoral life. Among the expectations put upon churches that are trying to receive the title of minor basilica, there are no particularly difficult conditions they have to meet. Actually, each center of parish life has to fulfill a minimum of the requirements posed to minor basilicas. The award, which is conferred on a church by giving it the title of minor basilica, still should stimulate its work and commitment in the field of liturgy. In this way preference is to be expressed among those who work in the spirit of obedience to the Church, which is expressed in the observance of the norms of the liturgical law. And it is a quiet expression of love and unity with the visible head of the Church, to which they can look and take as a model for other pastoral centers. At no point does the document mention the possible revocation of the title of minor basilica, if the above conditions are not fulfilled or notoriously neglected. The possibility of taking the title would certainly be a mobilizing factor for fulfilling the tasks and responsibilities of the document, however, it presupposes the good will and continuous work for development and not for stagnation.
W niniejszym artykule, wychodząc od roli i znaczenia normy prawa liturgicznego, podjęto zagadnien... more W niniejszym artykule, wychodząc od roli i znaczenia normy prawa liturgicznego, podjęto zagadnienie niektórych niedostrzeżonych, bądź nieznanych przez celebransów, elementów celebracji Mszy św. według aktualnie obowiązującego prawodawstwa. Przeanalizowano najczęściej występujące zaniedbania w respektowaniu norm liturgicznych przez celebransów Ofiary Eucharystycznej.
BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGIC... more BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGICAL LIFE A b s t r a c t. The decree Domus Dei collects standards and wishes of the Church not only for those churches that are endowed with the title of minor basilica, but also churches that already have the privilege to implement the principles and obligations under the papal ennoblement. This decree envisages increasing requirements for future minor basilicas to curb the excessive spread of this privilege. Looking at the practice in Poland, it is difficult to observe the inhibition of this process, and even one may be tempted to say that the opposite is true. More and more churches receive the title, not always meeting the basic requirements with respect to each church, not to mention those from which it is requested that they should be the centers and the models for the liturgical and pastoral life. Among the expectations put upon churches that are trying to receive the title of minor basilica, there are no particularly difficult conditions they have to meet. Actually, each center of parish life has to fulfill a minimum of the requirements posed to minor basilicas. The award, which is conferred on a church by giving it the title of minor basilica, still should stimulate its work and commitment in the field of liturgy. In this way preference is to be expressed among those who work in the spirit of obedience to the Church, which is expressed in the observance of the norms of the liturgical law. And it is a quiet expression of love and unity with the visible head of the Church, to which they can look and take as a model for other pastoral centers. At no point does the document mention the possible revocation of the title of minor basilica, if the above conditions are not fulfilled or notoriously neglected. The possibility of taking the title would certainly be a mobilizing factor for fulfilling the tasks and responsibilities of the document, however, it presupposes the good will and continuous work for development and not for stagnation.
The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. ... more The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. Even though 50 years have passed since the Council, this is still a current issue. Since the liturgy of the Word is an integral part of sacramental celebration, the signs present in the Divine Word must be attributed full importance in order to strengthen faith, as must be homily which is an emanation of the Word of God. However, this crucial element in the celebration of each Sacrament of the Church virtually does not appear in pastoral work. The desire of the Church in respect of homily is expressed chiefly in liturgic books for the celebration of Holy Sacraments. It is worrying that this issue is given little attention in Homiletic Directory. A frequent lack of homily in the administration of the Sacraments and a lack of detailed guidance in Homiletic Directory call for an exploration of this issue. The goal is to answer the question about the Church's wishes regarding the place and content of a homily in the celebration of the Sacraments out of Holy Mass, expressed in liturgical books for celebration of the Sacraments and adapted to the customs of Polish dioceses.
Pierwsze oficjalne nadanie tytułu bazyliki mniejszej miało miejsce 27 czerwca 1783 r. i podniosło... more Pierwsze oficjalne nadanie tytułu bazyliki mniejszej miało miejsce 27 czerwca 1783 r. i podniosło kościół pw. św. Mikołaja w Tolentino we Włoszech do tej godności. Dopiero jednak w czasach Soboru Watykańskiego II ustalona została właściwa norma prawna regulująca procedurę nadania tego tytułu [Malecha 2002, 52-56]. Pierwszy dokument w tej materii to dekret Domus Dei Świętej Kongregacji Obrzędów z 6 czerwca 1968 r. 1 Druga wersja dokumentu, poprawiona i dostosowana do norm odnowy liturgicznej po Soborze Watykańskim II, promulgowana została 9 listopada 1989 r. przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 2. Dykasteria Kurii Rzymskiej bezpośrednio po dekrecie opublikowała wyjaśnienie dotyczące odnowy norm o tytule bazyliki mniejszej [Bianchi 1999, 17-19]. Biorąc pod uwagę pozycję przypisywaną kościołowi bądź skutki z niej wynikające, wyróżnia się różne kościoły. Szczególne miejsce w tym podziale zajmuje bazylika [Krukowski 2011, 436]. Kościoły obdarzone tytułem bazyliki mniejszej w założeniu ustawodawcy mają być przede wszystkim wzorowym centrum życia liturgicznego i duszpasterskiego [Fusco 2011, 103-106]. Budynki kultu obdarzone tym tytułem powinny stanowić przykład dla innych kościołów, nie tylko w celebracji liturgicznej sakramentów, sakramentaliów i nabożeństw pobożności ludowej, ale także w prowadzeniu duszpasterstwa (Domus ecclesiae III, 2).
Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół,... more Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół, realizując swoje posłannictwo otrzymane od Chrystusa, nie zamyka się sam w sobie, lecz obejmuje swoim działaniem wszystkich, nie wykluczając z niego tych, którzy się z nim nie utożsamiają. O tej pamięci modlitewnej przypomina św. Paweł w swoim pierwszym liście do Tymoteusza, nakazując, "by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi", niezależnie od relacji czy wzajemnych postaw. Starożytna maksyma przypomina, że lex orandi-lex credendi, a idąc dalej tym tokiem myślenia, nie można zapomnieć o ich wpływie na lex vivendi. Z tego powodu wielką i często znaczącą rolę na codzienne życie chrześcijan ma sposób formułowania modlitw, które są wyrazem wiary Kościoła. Teksty liturgiczne nie tylko wyrażają doktrynę, ale mają także za zadanie o niej przypominać, czy nawet nauczać. Formułowanie prawd wiary w historii Kościoła zawsze było związane z artykułowaniem ich przez precyzowanie a nawet zmianę w oficjalnej modlitwie Kościoła, gdyż nie może istnieć różnica w wierze i modlitwie. Tak właśnie zmieniała się wielkopiątkowa modlitwa za Żydów. Kamieniem milowym w dialogu między Kościołem katolickim a judaizmem był m.in. II Sobór Watykański ze swoją Konstytucją o Kościele Lumen gentium oraz Deklaracją Nostra aetate. Nowe spojrzenie Kościoła na naród wybrany musiało zatem znaleźć swoje odbicie w modlitwie liturgicznej. Historia dialogu z wyznaniem mojżeszowym i modlitwy za Żydów sięga jego początków. Z tego powodu powstała niewielka publikacja poświęcona genezie i historycznemu rozwojowi modlitwy za Żydów w liturgii Kościoła rzymskiego. Twórca niniejszej książki to prezbiter archidiecezji lubelskiej, emerytowany profesor, długoletni pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubel
The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. ... more The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. Even though 50 years have passed since the Council, this is still a current issue. Since the liturgy of the Word is an integral part of sacramental celebration, the signs present in the Divine Word must be attributed full importance in order to strengthen faith, as must be homily which is an emanation of the Word of God. However, this crucial element in the celebration of each Sacrament of the Church virtually does not appear in pastoral work. The desire of the Church in respect of homily is expressed chiefly in liturgic books for the celebration of Holy Sacraments. It is worrying that this issue is given little attention in Homiletic Directory. A frequent lack of homily in the administration of the Sacraments and a lack of detailed guidance in Homiletic Directory call for an exploration of this issue. The goal is to answer the question about the Church's wishes regarding the place and content of a homily in the celebration of the Sacraments out of Holy Mass, expressed in liturgical books for celebration of the Sacraments and adapted to the customs of Polish dioceses.
Mariusz Szyp a WYBRANE ELEMENTY CELEBRACJI MSZY ŚW. W OBOWIĄZUJĄCYM PRAWODAWSTWIE LITURGICZNYM Wp... more Mariusz Szyp a WYBRANE ELEMENTY CELEBRACJI MSZY ŚW. W OBOWIĄZUJĄCYM PRAWODAWSTWIE LITURGICZNYM Wprowadzenie Kościół od zawsze, troszcząc się o Eucharystię, ustanawia normy a równocześnie przypomina, że ich zachowywanie wymaga zgodności ducha i słów, postawy zewnętrznej z dyscypliną wewnętrzną. Celem prawa liturgiicznego jest raczej strzeżenie tego, co najświętsze niż obwarowywanie kolejnymi przepisami [Brzeziński 2018, 45-56]. Wydawane normy są z jednej strony odpowiedzią na niewłaściwą kreatywność w kulcie, z drugiej próbą zapobiegania jej na przyszłość. W przeszłości takie praktyki doprowadziły do przesadnej precyzyjności prawnej nazywanej rubrycyzmem. Wynikał on ze wspomnianej przesłanki, na którą powołuje się ciągle obecne prawodawstwo liturgiczne. Kościół dając normę, najpierw wskazuje na pierwszeństwo modlitwy Kościoła, która zawarta jest w samych obrzędach i tekstach. Watykańska dykasteria z jednej strony przypomina zatem, że liturgia winna być taka, jaką chciał i ustanowił Kościół, tak jak określają ją "przepisy w księgach liturgicznych oraz w innych normach i aktach prawnych", z drugiej wskazuje, że "wspólnota katolicka ma […] prawo do celebracji dla niej Ofiary Mszy św. w taki sposób, aby prawdziwie ukazywała sakrament jedności, czyli z wykluczeniem uchybień" 1. Ważne są wola Kościoła i prawo wiernych, "aby Ofiara Mszy św. była celebrowana w sposób niezmieniony, zgodny z całym nauczaniem Magisterium Kościoła", lecz nigdy kosztem podziałów ze względu na liturgię (RS 12). Z tego względu obok prawa liturgi
Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół,... more Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół, realizując swoje posłannictwo otrzymane od Chrystusa, nie zamyka się sam w sobie, lecz obejmuje swoim działaniem wszystkich, nie wykluczając z niego tych, którzy się z nim nie utożsamiają. O tej pamięci modlitewnej przypomina św. Paweł w swoim pierwszym liście do Tymoteusza, nakazując, "by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi", niezależnie od relacji czy wzajemnych postaw. Starożytna maksyma przypomina, że lex orandi-lex credendi, a idąc dalej tym tokiem myślenia, nie można zapomnieć o ich wpływie na lex vivendi. Z tego powodu wielką i często znaczącą rolę na codzienne życie chrześcijan ma sposób formułowania modlitw, które są wyrazem wiary Kościoła. Teksty liturgiczne nie tylko wyrażają doktrynę, ale mają także za zadanie o niej przypominać, czy nawet nauczać. Formułowanie prawd wiary w historii Kościoła zawsze było związane z artykułowaniem ich przez precyzowanie a nawet zmianę w oficjalnej modlitwie Kościoła, gdyż nie może istnieć różnica w wierze i modlitwie. Tak właśnie zmieniała się wielkopiątkowa modlitwa za Żydów. Kamieniem milowym w dialogu między Kościołem katolickim a judaizmem był m.in. II Sobór Watykański ze swoją Konstytucją o Kościele Lumen gentium oraz Deklaracją Nostra aetate. Nowe spojrzenie Kościoła na naród wybrany musiało zatem znaleźć swoje odbicie w modlitwie liturgicznej. Historia dialogu z wyznaniem mojżeszowym i modlitwy za Żydów sięga jego początków. Z tego powodu powstała niewielka publikacja poświęcona genezie i historycznemu rozwojowi modlitwy za Żydów w liturgii Kościoła rzymskiego. Twórca niniejszej książki to prezbiter archidiecezji lubelskiej, emerytowany profesor, długoletni pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubel
Mszał rzymski, odnowiony po Soborze Watykańskim II, w części zawierającej Msze za zmarłych posiad... more Mszał rzymski, odnowiony po Soborze Watykańskim II, w części zawierającej Msze za zmarłych posiada trzy formularze na Msze w czasie pogrzebów dzieci 1. Polska edycja tej księgi liturgicznej zawiera natomiast tylko dwa formularze. Z kolei dwa formularze wydania typicznego połączono, tworząc jeden z modlitwami do wyboru. Pierwszy i drugi formularz przeznaczony jest na Msze w czasie pogrzebu dziecka ochrzczonego 2 , trzeci na pogrzeb dziecka nieochrzczonego 3. Obecność tych formularzy jest nowością w porównaniu z Mszałem Piusa V, który nie zawierał formularzy mszalnych na okoliczność pogrzebu dzieci. Występowanie tych tekstów liturgii w posoborowej redakcji Mszału jest odpowiedzią na postulat Konstytucji o liturgii świętej ostatniego Soboru: "Należy ponownie opracować obrzęd pogrzebu dzieci i dołączyć do niego własny formularz mszalny" (KL 82) 4. Rozdział, w którym umieszone zostały formularze Mszy za zmarłych, różni się w swej strukturze w wydaniu wzorcowym i polskim. Wyznacznikiem różnicy są interesujące nas formularze Mszy na pogrzeb zmarłych dzieci. Wydanie typiczne księgi umiejscawia je wśród tekstów przeznaczonych na liturgię pogrzebową. Inaczej natomiast umiejscawia je wydanie polskie. Tworzy ono dodatkowy zbiór Mszy, wydzielając je spośród innych. Pierwsze cztery zbiory Mszy zawierają prośby za zmarłych. Natomiast modlitwy ostatniego zbioru nie koncentrują się na wstawiennictwie za zmarłe dzieci, lecz za ich żyjących krewnych. Pierwsze cztery zbiory to: Msze pogrzebowe, Msze w rocznicę śmierci lub pogrzebu, Msze w różne wspomnienia zmarłych, Modlitwy za zmarłych. Msze w czasie pogrzebów dzieci, wyłączone spośród formularzy pogrzebowych, stanowią osobny komplet. Celem niniejszego opracowania jest analiza treści formularzy mszalnych na Msze w czasie pogrzebu dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem powodu modlitwy w intencji rodziców zmarłych dzieci.
KS. MARIUSZ SZYPA * BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CE... more KS. MARIUSZ SZYPA * BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGICAL LIFE A b s t r a c t. The decree Domus Dei collects standards and wishes of the Church not only for those churches that are endowed with the title of minor basilica, but also churches that already have the privilege to implement the principles and obligations under the papal ennoblement. This decree envisages increasing requirements for future minor basilicas to curb the excessive spread of this privilege. Looking at the practice in Poland, it is difficult to observe the inhibition of this process, and even one may be tempted to say that the opposite is true. More and more churches receive the title, not always meeting the basic requirements with respect to each church, not to mention those from which it is requested that they should be the centers and the models for the liturgical and pastoral life. Among the expectations put upon churches that are trying to receive the title of minor basilica, there are no particularly difficult conditions they have to meet. Actually, each center of parish life has to fulfill a minimum of the requirements posed to minor basilicas. The award, which is conferred on a church by giving it the title of minor basilica, still should stimulate its work and commitment in the field of liturgy. In this way preference is to be expressed among those who work in the spirit of obedience to the Church, which is expressed in the observance of the norms of the liturgical law. And it is a quiet expression of love and unity with the visible head of the Church, to which they can look and take as a model for other pastoral centers. At no point does the document mention the possible revocation of the title of minor basilica, if the above conditions are not fulfilled or notoriously neglected. The possibility of taking the title would certainly be a mobilizing factor for fulfilling the tasks and responsibilities of the document, however, it presupposes the good will and continuous work for development and not for stagnation.
W niniejszym artykule, wychodząc od roli i znaczenia normy prawa liturgicznego, podjęto zagadnien... more W niniejszym artykule, wychodząc od roli i znaczenia normy prawa liturgicznego, podjęto zagadnienie niektórych niedostrzeżonych, bądź nieznanych przez celebransów, elementów celebracji Mszy św. według aktualnie obowiązującego prawodawstwa. Przeanalizowano najczęściej występujące zaniedbania w respektowaniu norm liturgicznych przez celebransów Ofiary Eucharystycznej.
BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGIC... more BAZYLIKA MNIEJSZA JAKO CENTRUM ŻYCIA LITURGICZNEGO THE MINOR BASILICA AS A CENTER OF THE LITURGICAL LIFE A b s t r a c t. The decree Domus Dei collects standards and wishes of the Church not only for those churches that are endowed with the title of minor basilica, but also churches that already have the privilege to implement the principles and obligations under the papal ennoblement. This decree envisages increasing requirements for future minor basilicas to curb the excessive spread of this privilege. Looking at the practice in Poland, it is difficult to observe the inhibition of this process, and even one may be tempted to say that the opposite is true. More and more churches receive the title, not always meeting the basic requirements with respect to each church, not to mention those from which it is requested that they should be the centers and the models for the liturgical and pastoral life. Among the expectations put upon churches that are trying to receive the title of minor basilica, there are no particularly difficult conditions they have to meet. Actually, each center of parish life has to fulfill a minimum of the requirements posed to minor basilicas. The award, which is conferred on a church by giving it the title of minor basilica, still should stimulate its work and commitment in the field of liturgy. In this way preference is to be expressed among those who work in the spirit of obedience to the Church, which is expressed in the observance of the norms of the liturgical law. And it is a quiet expression of love and unity with the visible head of the Church, to which they can look and take as a model for other pastoral centers. At no point does the document mention the possible revocation of the title of minor basilica, if the above conditions are not fulfilled or notoriously neglected. The possibility of taking the title would certainly be a mobilizing factor for fulfilling the tasks and responsibilities of the document, however, it presupposes the good will and continuous work for development and not for stagnation.
The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. ... more The second Vatican Council frequently emphasised the importance of preaching, especially homily. Even though 50 years have passed since the Council, this is still a current issue. Since the liturgy of the Word is an integral part of sacramental celebration, the signs present in the Divine Word must be attributed full importance in order to strengthen faith, as must be homily which is an emanation of the Word of God. However, this crucial element in the celebration of each Sacrament of the Church virtually does not appear in pastoral work. The desire of the Church in respect of homily is expressed chiefly in liturgic books for the celebration of Holy Sacraments. It is worrying that this issue is given little attention in Homiletic Directory. A frequent lack of homily in the administration of the Sacraments and a lack of detailed guidance in Homiletic Directory call for an exploration of this issue. The goal is to answer the question about the Church's wishes regarding the place and content of a homily in the celebration of the Sacraments out of Holy Mass, expressed in liturgical books for celebration of the Sacraments and adapted to the customs of Polish dioceses.
Pierwsze oficjalne nadanie tytułu bazyliki mniejszej miało miejsce 27 czerwca 1783 r. i podniosło... more Pierwsze oficjalne nadanie tytułu bazyliki mniejszej miało miejsce 27 czerwca 1783 r. i podniosło kościół pw. św. Mikołaja w Tolentino we Włoszech do tej godności. Dopiero jednak w czasach Soboru Watykańskiego II ustalona została właściwa norma prawna regulująca procedurę nadania tego tytułu [Malecha 2002, 52-56]. Pierwszy dokument w tej materii to dekret Domus Dei Świętej Kongregacji Obrzędów z 6 czerwca 1968 r. 1 Druga wersja dokumentu, poprawiona i dostosowana do norm odnowy liturgicznej po Soborze Watykańskim II, promulgowana została 9 listopada 1989 r. przez Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów 2. Dykasteria Kurii Rzymskiej bezpośrednio po dekrecie opublikowała wyjaśnienie dotyczące odnowy norm o tytule bazyliki mniejszej [Bianchi 1999, 17-19]. Biorąc pod uwagę pozycję przypisywaną kościołowi bądź skutki z niej wynikające, wyróżnia się różne kościoły. Szczególne miejsce w tym podziale zajmuje bazylika [Krukowski 2011, 436]. Kościoły obdarzone tytułem bazyliki mniejszej w założeniu ustawodawcy mają być przede wszystkim wzorowym centrum życia liturgicznego i duszpasterskiego [Fusco 2011, 103-106]. Budynki kultu obdarzone tym tytułem powinny stanowić przykład dla innych kościołów, nie tylko w celebracji liturgicznej sakramentów, sakramentaliów i nabożeństw pobożności ludowej, ale także w prowadzeniu duszpasterstwa (Domus ecclesiae III, 2).
Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół,... more Modlitwa za wszystkich to odpowiedź na ewangelijne wezwanie do miłości Boga i człowieka. Kościół, realizując swoje posłannictwo otrzymane od Chrystusa, nie zamyka się sam w sobie, lecz obejmuje swoim działaniem wszystkich, nie wykluczając z niego tych, którzy się z nim nie utożsamiają. O tej pamięci modlitewnej przypomina św. Paweł w swoim pierwszym liście do Tymoteusza, nakazując, "by prośby, modlitwy, wspólne błagania, dziękczynienia odprawiane były za wszystkich ludzi", niezależnie od relacji czy wzajemnych postaw. Starożytna maksyma przypomina, że lex orandi-lex credendi, a idąc dalej tym tokiem myślenia, nie można zapomnieć o ich wpływie na lex vivendi. Z tego powodu wielką i często znaczącą rolę na codzienne życie chrześcijan ma sposób formułowania modlitw, które są wyrazem wiary Kościoła. Teksty liturgiczne nie tylko wyrażają doktrynę, ale mają także za zadanie o niej przypominać, czy nawet nauczać. Formułowanie prawd wiary w historii Kościoła zawsze było związane z artykułowaniem ich przez precyzowanie a nawet zmianę w oficjalnej modlitwie Kościoła, gdyż nie może istnieć różnica w wierze i modlitwie. Tak właśnie zmieniała się wielkopiątkowa modlitwa za Żydów. Kamieniem milowym w dialogu między Kościołem katolickim a judaizmem był m.in. II Sobór Watykański ze swoją Konstytucją o Kościele Lumen gentium oraz Deklaracją Nostra aetate. Nowe spojrzenie Kościoła na naród wybrany musiało zatem znaleźć swoje odbicie w modlitwie liturgicznej. Historia dialogu z wyznaniem mojżeszowym i modlitwy za Żydów sięga jego początków. Z tego powodu powstała niewielka publikacja poświęcona genezie i historycznemu rozwojowi modlitwy za Żydów w liturgii Kościoła rzymskiego. Twórca niniejszej książki to prezbiter archidiecezji lubelskiej, emerytowany profesor, długoletni pracownik naukowy Katolickiego Uniwersytetu Lubel
Uploads
Papers by Mariusz Szypa